На дворе январская стужа.

За окном гудят провода.

А метель заметает, кружит

И галопом скачут года.

Их стремительный бег не убавит,

Ни заклятье, ни ворожба.

Только лишь седины прибавит,

Да в душе глухая вражда.

Не с руки человеку сдаваться,

Ни хворобам, ни жизни лихой.

До конца положено драться

И в борьбе управлять судьбой.

Светят окна в морозном тумане.

Снова в Доме привычный сбор.

Встреча с вечным в самом разгаре,

Задушевный ведут разговор.

В этом Доме добрый кудесник

«Правит бал» и знанья несёт.

В этом доме кто-то читает,

Кто-то играет, а кто-то поёт.

Внемлют люди красотам мира,

И музыки волшебный взлёт

Словно с дальних вершин Пальмира

Красоту вдохновенно несёт.

Точно с горных хребтов Алтая,

Так задумчива и мудра.

На просторах степного края

Заиграла в тиши домбра.

И опять приближается вечер,

Вновь спешит к подъезду народ.

Что подарит им новая встреча,

Кто же встретит их у ворот?

Эти встречи в сердцах хранятся,

Доброй памятью прожитых лет.

И в глубинах души отразятся,

Словно птиц отлетающих след…

Вадим Ботов, г. Павлодар

«Оның коллекциясында мұқият жүйеге  келтірілген жиырма мың  дана бар; солар  үшін оған  талай мәрте  ақша ұсынған  еді , бірде тіпті  Ресейдің  үлкен бір  қаласына көшіріп алуға   ұсыныс жасаған  еді , өздеріңді   асырап-күтіп  ұстаймыз, деп .

Қалалық әкімдік  оның  осындай өте сирек  бірегей коллекциясы  бар екенін  естіп , ақырында  оған  соған   лайық  қоныс-жай  бөлуге шешім қабылдайды , тіпті  ресми түрде мемлекеттік музей  құрылады ( дәлірегі-тіркеледі ,2001ж). Сол кезде  ерлі-зайыптылардың  жастары    жетпіске  келіп қалып  еді.

Біз Наум Григорьвичтің  бәсең биязы  дауысын  зейін қойып  ықыласпен  тыңдадық , кейбіреуі  әлі де  жақсы сақталған  және ал  кейбірі  егеліп өшіріліп  қалған  күйтабақтардың   дыбысын  естіп  қалуға тырыстық. Егер сен   Эйнштейн  болмасаң да , немесе   Пастернак   болмасаң да , тіпті Дунаевский  болмасаң да  /400  жазбасы/ , бәрібір де  сенің   қадірлі   екендігіңе , өзіңді  қоршаған  адамдарға  қажет  екендігіңе ,  әрі  олардың сүйіктісіне   айналуыңа   мүмкіндігің   бар!

Өйіткені , бұл - өте  жай  болмашы  ғана ;  өмір бақи  сараң боп жүргенше, жомарт  сері  боп  өт :  дүниені  өзің үшін жинамай,  адамдар үшін  жинап!»

Алексей Надточий

«Вечерний  Новосибирский»  газетінен

2010 ж. 27-тамыз